Aankomende zondag nemen Eppo en ik twee gasten uit Noord-Macedonië mee naar de dienst: Aleksandra en Filip Petrovski. Aleksandra is, net als ik, werkzaam als psycholoog op christelijke grondslag. Komende 28 en 29 september organiseren wij samen een leiderschapsconferentie voor evangelische voorgangers in Noord-Macedonië. Reden hiervoor is dat veel van de voorgangers zich uitgeblust voelen en behoefte hebben aan onderwijs, bemoediging en toerusting. Wij hopen dat Aleksandra en Filip zich zondag bemoedigd mogen voelen. We willen ze graag een thuisgevoel geven, dus spreek ze vooral aan en heet ze welkom!
Eppo en ik hebben Aleksandra en Filip vorig jaar leren kennen, toen we in Skopje (de hoofdstad van Noord-Macedonië) waren vanwege een vrouwenconferentie over het onderwerp ‘verlies en rouw’. Ik was spreker op deze conferentie en Aleksandra was één van de organisatoren. Na de conferentie hebben we besloten contact met elkaar te houden. Inmiddels is dat contact uitgegroeid tot een bijzondere vriendschap.
Aleksandra heeft mij gewezen op de lastige situatie van voorgangers in de kleine evangelische gemeenten in het land. Van hen wordt verwacht dat ze een voorbeeldfunctie hebben en veel geven. Maar waar kunnen ze mens zijn? Waar kunnen ze hun eigen zwakheden bespreekbaar maken en toegerust worden? Die mogelijkheden zijn er in Noord-Macedonië niet. De voorgangers hebben elkaar, maar er zijn geen christenen die de leiders kunnen leiden.
De droom van Aleksandra is om er voor deze voorgangers te zijn. Het verlangen dat daaruit sprak raakte me. Al biddend en pratend is het plan ontstaan om samen een leiderschapsconferentie te organiseren voor voorgangers in Noord-Macedonië en hun echtgenoten. Afgelopen februari ben ik naar Skopje afgereisd om samen met Aleksandra met twee van de voorgangers te spreken over wat er nodig is. We hebben gepraat over hun moeilijkheden, hun wensen en behoeften. Het was een open en kwetsbaar gesprek, waarin naar voren kwam dat veel van de voorgangers rondlopen met burn-out klachten waar ze zich geen raad mee weten. Grenzen stellen is moeilijk omdat de gemeenteleden veel vragen van de voorgangers en ook van hun echtgenoten. Door het grote verloop in deze kleine gemeenten is het bovendien lastig om te bouwen aan stabiele ondersteunende teams.
Inmiddels zijn de plannen in een vergevorderd stadium en staat de conferentie dus gepland op 28 en 29 september. We verwachten zo’n twintig voorgangers met hun vrouwen te ontvangen. Wij willen ze echt een tijd geven waarin ze aandacht en tijd aan God, aan zichzelf en aan elkaar mogen geven. Hiermee willen wij ze bemoedigen en toerusten voor de moeilijke taak die zij op zich hebben genomen.
Het is nog onzeker of alle voorgangers zelf de kosten kunnen dragen voor de conferentie. Wellicht organiseren Eppo en ik daarom in de komende maanden nog een sponsoractie om hierin te voorzien.
Marlies Bruins
